بررسی پایداری تونل به روش طاق چتری با گروت میکروسیلیس و مدل سازی آن با روش های عددی، مطالعه موردی: (تونل دسترسی) خط 4 مترو تهران

حجم زیاد ترافیک و محدودیت فضای سطحی باعث گسترش استفاده از حفریات زیرزمینی در مناطق شهری شده است. همچنین توسعه حمل و نقل عمومی در هر شهر بزرگی مزایای زیادی از جمله کاهش آلودگی و هزینه ها را در بر دارد. شهر تهران نیز دارای چنین شرایطی می باشد. تونل دسترسی به سالن فروش بلیط به تونل اصلی ایستگاه بیمه (a4-2) خط 4 مترو تهران از جمله تونل های شهری کم عمق در زمین های نرم می باشد. یکی از مهمترین مسائل حفاری تونل های کم عمق در زمین های نرم نواحی شهری مساله ی نشست زمین و تاثیر آن بر سازه و تاسیسات شهری مجاور می باشد، اثرات وارده به گستره ی پروفیل نشست سطحی و میزان آن وابسته است. پایداری فضاهای حفر شده نقش مهمی در احداث این گونه تونل ها و کاهش مساله نشست دارد. در این پژوهش به منظور حفظ ایمنی و پایداری لازم برای جلوگیری از نشست و ریزش در منطقه مورد مطالعه و ممانعت از خسارت های مالی و جانی احتمالی روش پیش نگهدارنده طاق چتری که یک روش پیش نگهدارنده در مناطق با لایه های سست یا با روباره کم می باشد، پیشنهاد گردید. این روش در تحقیق حاضر مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. ابتدا پارامترهای خاک تزریق شده با انجام مطالعات آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت در این بین برای بهبود خواص مقاومتی دوغاب از میکروسیلیس در درصدهای 10، 15، 20 و 25 نسبت به وزن سیمان استفاده شد و نتایج مرتبط با مقاومت فشاری تک محوره و مقاومت برشی براساس استانداردهای astm حاصل گردید. براساس داده های آزمایشگاهی، مطالعات عددی با استفاده از نرم افزار برای حالت های بدون پیش-نگهدارنده، با سیستم پیش نگهدارنده طاق چتری با دوغاب سیمان و سیستم پیش نگهدارنده طاق چتری با دوغاب سیمان همراه با میکروسیلیس صورت پذیرفت. در نهایت نتایج بدست آمده حاکی از بهبود شرایط زمین و کنترل نشست سطحی توسط روش طاق چتری و بهبود شرایط با استفاده از 10 درصد میکروسیلیس بوده است.